25 de febrero de 2007

MI HISTORIA PERSONAL

Hola a todos y a todas!!!!!
Soy una voluntaria de la Protectora Amics dels Animals del Segrià, y de hecho el serlo me ha cambiado la vida. Te voy a contar mi pequeña historia para ver si tu te animas y encuentras en este lugar lo que andas buscando y que no sabías lo que era.
De siempre me han gustado los animales, pero mi predilección eran los perros, me subía encima de ellos cuando era pequeña sobretodo de los San Bernando, mi abuela siempre me decía que lo había heredado de ella y a mi me gustaba que me dijese eso. En fin, yo sentía que tenía simpatía con estos bichos de cuatro patas, que había feeling. Hace unos 3 años me enteré de una protectora, ésta concretamente, pero no tenía coche, así que desde el momento que lo tuve no dudé en encontrarla, e hacerme voluntaria, y así empezó todo.
El primer día que empecé alguien muy especial hoy para mí, me dijo " a ver si aguantas", y ya llevo más de un año.
Ser voluntario en algo, ya sea en perros, como en gente mayor, es creer, disfrutar, enriquecerte con lo que estás haciendo. La gente a veces me dice, pero, qué haces allí? yo les respondo: limpio, les doy comida, juego con ellos, los llevamos al veterinario, los vacunamos, arreglamos cosas, pero lo que yo les digo que, si no están allí no lo pueden entender, es que soy feliz. Me encanta que los perros me laman la cara, que muevan locos la cola cuando nos vean entrar en la protectora, que salten de alegría...
En fin, es difícil describir lo que siento, pero si te gustan los perros y quieres hacer algo, puedes ayudarnos.

4 comentarios:

BUX dijo...

Hooooola Gema, qué bonito, nena!!!!, eres un sol (ya lo sabes), yo también me alegro un montón de tenerte con nosotros, y de haber tenido tantas aventuras contigo y con esos peludos que nos han dejado los coches hechos un ASCO!!!, ja, ja,ya veo que aguantas y, LO QUE AGUANTAS, porque ya nos han pasado unas cuántas eh??,hemos hecho un montón de rescates y hemos tenido alegrías y dificultades pero..ahí estamos, tirando pa alante por ellos que se lo merecen todo!!, Un besote guapa

WICHU dijo...

Que guay Gemma!!! El meu primer rescat el vaig fer amb tu i sempre me'n recordaré, va ser el dia que vam ficar la taula al c/Major i a 1ª hora vam haver de marxar a buscar a la Neska i la seva filla pel voltant del canal de la Bordeta, quins nervis vaig passar.
Espero passar moltes mes històries amb tots vosaltres i amb els gossets.
Petons!!

xinuki dijo...

Totalment d'acord amb tu Gemma.

I el millor és que carrega les piles un munt ;)

EHDKD dijo...

Hola, estoy intentando encontrar un movil o telefono de contacto de vuestra asociacion.
Me llamo Ivan Jimenez, soy lleidata pero hace anos que resido en el extranjero. En la actualidad soy miembro del comite de direccion de EHDKD y SHKD, dos protectoras en Estambul, Turquia.
ehdkd.blogspot.com
www.shkd.org
Por motivos familiares voy a estar en Lleida durante las proximas semanas y me gustaria hacer una visita a vuestras instalaciones, conoceros y ver si os puedo ser de alguna ayuda, tanto durante el tiempo en que estare aqui como en el futuro.
Por favor poneros en contacto conmigo a traves de este email
ivan10000@gmail.com

Un saludo

Ivan